Kılıçdaroğlu ve Son Gelişmeler
Kılıçdaroğlu, son günlerde yine gündemin tam ortasında. Tartışmaların odağı haline gelmiş durumda. En son yaşanan olay, Fatih Altaylı ile girdiği polemik. Bu polemik, Kılıçdaroğlu’nun zehir zemberek mesajıyla sonuçlandı. Ancak bu mesaj, aslında CHP içinde büyük bir fırtınanın kopmasına neden oldu.
1984 yılından bu yana tanıdığım ve siyasi mücadelelerine yakından tanık olduğum Mustafa Özyürek, Kılıçdaroğlu’na gönderdiği mesajı paylaştı. Bilmeyenler için hatırlatayım; Özyürek, CHP’nin eski grup başkanvekili ve parti sözcüsüydü. Şu anda o sorumluluk mevkiinde değil, ancak partisinden de kopmuş değil. Artık CHP’li eski vekillerin sözcüsü gibi bir konumda.
Özyürek, Kılıçdaroğlu’na seslenirken, onun mesajındaki şu cümleye itiraz etti:
“Ben bu partiyi senin gibi elinde viski kadehiyle partime yön veren alçakların elinden aldım ve halkın partisi yaptım.”
Hemen belirtmeliyim ki, bu cümlede CHP’lileri ilgilendiren ne var diye düşünebilirsiniz. Ben de önce böyle düşündüm. Kılıçdaroğlu’nun mesajı Fatih Altaylı’ya değil miydi? Ancak Özyürek, o cümleyi belki de parti içindeki kodları bildiği için bambaşka bir şekilde yorumladı:
“Kılıçdaroğlu yazısında ‘elinden aldım’ ifadesini kullanıyor. Parti, ‘önceki genel başkandan ve yöneticilerden’ devralınır. Kılıçdaroğlu’nun genel başkanlığından önce kurultaydan seçilerek CHP’de görev yapan yöneticiler olarak özür dilemesini bekliyoruz.”
Türkiye, Pakistan benzeri bir duruma sürüklenmeye yemin etmiş bir iktidara sahipken, CHP ile uğraşmaktan uzak durdum. Hele parti içindeki taraflardan birini desteklemek aklımın ucundan bile geçmedi. Seçimlerde Kılıçdaroğlu’na elimden gelen desteği verdim. Bunun sebebi, bir Alevi cumhurbaşkanının seçilmesi durumunda toplumsal barışta büyük bir sıçrama olacağına inanmamdı.
Ancak şimdi bambaşka bir durumdayız. Toplumsal barış bir kenara, kutuplaşmanın en vahim halini yaşıyoruz. Saf kötülük olarak nitelendirebileceğim bir süreçte adeta kıyametin eşiğindeyiz. Anayasa Mahkemesi’nin kararını konuşup gereğini yapmasını beklediğimiz TBMM’de kan döküldü. Türkiye’nin yarı nüfusuna “Cibilliyeti bozuk” diyen, en az ayda bir “şerefsizler” demekten çekinmeyen Erdoğan’ın vekilleri, Ahmet Şık’ın sözlerinden alındı. Saray’ın “güvenlik amiri” saldırıyı başlattı. AKP’nin önde gelen isimleri de durumu kan dökmeye kadar götürdü.
Cumhur’un küçük ortağı Bahçeli, Alpay Özalan’ı tebrik etmedi ama “Ak Parti Milliyetçi Hareket Partisi olmadan da gereğini yaptı” diyerek madalya takıverdi! Bu sırada Silivri’de televizyon yayını kesildi. Ne tesadüf!
Can Atalay, Anayasa Mahkemesi’ne rağmen hala içeride. Anayasa Mahkemesi de Bahçeli’ye göre artık yok hükmünde:
“Anayasa Mahkemesi’nin laçkalaşmış hak ihlali kararı Türk milletinin iradesiyle çöpe atılmış, kanunsuzluğa geçit verilmemiştir.”
Bayanlar baylar, bu noktadayız. Hukukun “kaleminin kırıldığı” bir dönemdeyiz. AYM kararları çöpe atılmışsa, Can Atalay ve tüm Gezi tutsakları “siyaseten rehine” durumundaysa, Dilruba tutuklandıysa ve sokak röportajı yapanlar tehdit ediliyorsa, vatandaş mikrofonlardan kaçıyorsa, tüm bunları tetikleyen ekonomik kriz derinleşiyorsa, Cambridge Üniversitesi öğretim üyesi, ekonomist Özge Öner’in Oksijen’deki yazısında belirttiği gibi durum “Büyük bir iflas dalgasından kaçamayacağız. Ortalık halihazırda ‘zombi şirketler’den geçilmiyor. Yürüyorlar ama canlı değiller.” şeklinde özetleniyorsa, karanlık üzerimize iyiden iyiye çöküyor demektir.
Böyle bir ortamda, tüm anketlere göre 1. Parti konumuna yükselen CHP’yi yıpratmaktan kaçınmak gerekmiyor mu? Bu, özellikle Kılıçdaroğlu’nun eski genel başkan olarak görevi değil mi? Ofis tutmak, herkesin bildiği tartışmalı isimlerle “bir şeylere” hazırlanmak, “İstemem ama istenirse hayır demem” diyerek yeniden genel başkan adaylığı sinyali vermek, CHP’yi ve dolayısıyla Türkiye’yi bir türbülansa sürüklemek.. Bu kabul edilebilir mi? Olmasın lütfen!