Eskişehir’de Dehşet Saçan Olay
Eskişehir’de oynadığı bilgisayar oyunlarından etkilenen 18 yaşındaki Arda K., maske ve çelik yelek giyerek sokağa çıktı ve önüne gelen herkese bıçakla saldırarak dehşet saçtı. Saldırgan, 5 kişiyi yaraladıktan sonra olay yerine gelen bir polis memuru tarafından etkisiz hale getirildi. Arda’nın aylar önce yazdığı günlük notları, onun içsel çatışmalarını ve yaşadığı psikolojik durumu gözler önüne seriyor.
Günlük Notlarından Alıntılar
Arda’nın günlüğünde yer alan bazı çarpıcı ifadeler şöyle:
-
“Beni acı çekeceğim bir geleceğe zorluyorlar”
“Durumum her zamankinden daha da çıkmaza girdi. İntihar etmek için atlayabileceğim yerleri düşündüm ama merdivenleri çıkıp bir göz atmak bile bana büyük bir korku verdi. Ailem, hala bir üniversiteye gitmem için beni zorluyor. Üç buçuk ay önce 18 yaşıma girdim. Babamla gelecekte ne yapmak istediğimi konuştuğumda bana bağırıp aptal diyor. Annem de farklı değil; beni, her saniyesini acı içinde geçireceğim bir geleceğe zorlamaktan başka bir şey yapmıyorlar.”
-
“Onları insan olarak görmüyorum”
“Onları gerçekten insan olarak görmüyorum; hayatımı daha katlanılabilir kılmak için şeytanlar olarak algılıyorum. Durumumun ne kadar ciddi olduğunu onlara bildirmek için bir psikiyatriste gitsem ne olur diye düşünüyorum. Bir diğer yanım bunun işe yaramayacağını söylüyor çünkü beni umursamıyorlar. Belki psikiyatristler ilaç yazarsa, belki bir şekilde daha farklı davranırlar mı? Elbette ilaç sevmediğim için sadece kullanıyormuş gibi yaparım.”
-
Saldırıda Yaralanan Vatandaşın Sözleri
“Bunun dışında, çalışmak istemediğim için ayrı bir eve çıkamam. Bu nedenle bu boşlukta kalmış durumdayım. Her gün bu evde öfke nöbetleri geçiriyorum, kafamı vuruyorum ve kendimi kesiyorum. Sadece birinin beni bir pompalı tüfekle kafamdan vurmasını istiyorum; artık hiçbir şey yapamayacak kadar zihinsel olarak zayıfım. Her gece bu parkta oturup ne zaman öleceğimi düşünüyorum.”
-
“Silahlarla ilgili rüyalar görüyorum”
“Şu anda bir fabrikada stajyerim ve az bir maaş alıyorum. Ancak bu, geleceğim için hiçbir şey ifade etmiyor. Her gün fabrikada alay konusu oluyorum ve bu durum zihinsel olarak daha da kötüleşmeme neden oluyor. Bir daire kiralamak veya benzeri bir şey için çalışmam gerektiğini biliyorum ama zihinsel olarak çok zayıfım. İçinde yaşadığımız mevcut sistemden nefret ettiğim için, kendimi kafamdan vurmayı tercih ederim. Eskiden bir terapiste gitmiştim ama yaptığı tek şey, aptalca tavsiyeler vermekti. Belki de sorunlarımı yanlış anlattım, bilmiyorum. Bir şans daha vereceğim ama ailem beni yalnız bırakmıyor ve kendi kararlarımı almama izin vermiyor; pes edip evet diyene kadar her şeyi bana dayatıyorlar. Bu durum bazen onlara bağırmamla ve babamın beni tehdit etmesiyle sonuçlanıyor. Onlardan tüm benliğimle nefret ediyorum. Kulağa aptalca gelebilir ama bu noktada gerçekten pes ettim; yaşamak için hiçbir şeyim yok, ne de bir hedefim. Bu arada rüyamda hiç kendimi öldürmedim; çoğunlukla silahlı çatışmada vurulduğumu görüyorum. Son zamanlarda silahla ilgili rüyalar çok fazla görmeye başladım…”